در بحبوحه تنش‌های فزاینده بین ایالات متحده و سایر اقتصادهای بزرگ، برخی کشورها در حال بررسی جایگزین‌هایی برای دلار در تجارت بین‌المللی هستند. چین با ابتکارات استراتژیک برای ترویج استفاده از یوآن در تجارت بین‌المللی از طریق مشارکت با برزیل، روسیه، هند، چین، آفریقای جنوبی، سازمان همکاری شانگهای و سازمان کشورهای تولیدکننده نفت، رهبری این مسئولیت را بر عهده دارد. چین همچنین به دنبال کمک به روسیه برای افزایش محبوبیت یوآن، به ویژه در پی تحریم‌های اقتصادی اخیر علیه روسیه است. کشورهای دیگر نیز در حال بررسی جایگزین‌هایی برای دلار هستند. عربستان سعودی و ایران هر دو برای شرکت در معاملات غیردلاری ابراز علاقه کرده‌اند، در حالی که هند در حال تقویت تجارت دوجانبه خود با سایر کشورها با استفاده از روپیه است. در همین حال، روسیه در حال بررسی یک ارز واحد با متحدان بریکس خود است. افزایش استفاده از ارزهای جایگزین در تجارت بین‌المللی می‌تواند پیامدهای مهمی برای سیستم مالی جهانی داشته باشد.
دلار برای مدت طولانی ارز غالب در تجارت بین‌المللی بوده است، اما جایگاه آن تضمین نشده است. افزایش ارزهای جایگزین می‌تواند موقعیت دلار را تضعیف کند و منجر به افزایش نوسانات در سیستم مالی جهانی شود. در عین حال، استفاده از ارزهای جایگزین نیز می‌تواند منجر به افزایش رقابت و نوآوری در سیستم مالی جهانی شود. همانطور که کشورهای بیشتری به دنبال جایگزینی برای دلار می شوند، ممکن است سیستم‌ها و ابزارهای مالی جدیدی ایجاد کنند که می‌تواند سلطه موسسات مالی سنتی را به چالش بکشد. با این حال، ریسک‌های مرتبط با استفاده از ارزهای جایگزین نیز وجود دارد. این ارزها ممکن است از ثبات کمتری نسبت به دلار برخوردار باشند و منجر به افزایش نوسانات در سیستم مالی جهانی شود. علاوه بر این، استفاده از ارزهای جایگزین می‌تواند هماهنگی سیاست‌های پولی را برای کشورها دشوارتر کند و منجر به افزایش بی‌ثباتی اقتصادی شود. به طور کلی، هجوم به سمت جایگزین‌های غیردلاری در تجارت بین‌المللی بازتاب تنش‌های فزاینده بین ایالات متحده و سایر اقتصادهای بزرگ است. از آنجایی که کشورها به دنبال کاهش وابستگی خود به دلار هستند، ریسک‌هایی مرتبط با این روند وجود دارد که می‌تواند منجر به افزایش رقابت و نوآوری در سیستم مالی جهانی شود که در نهایت به نفع مصرف‌کنندگان و مشاغل در سراسر جهان است.