داده‌ها نشان می‌دهند که جریان ورودی بیت‌کوین به آدرس‌هایی که ۰.۱ درصد یا بیشتر از کل عرضه را در اختیار دارند، به اوج خود در سال ۲۰۲۳ رسیده است. جالب اینجا است که به نظر می‌رسد این افزایش‌ها مستقل از فعالیت‌های صرافی‌ها هستند که نشان‌دهنده مرحله انباشت بالقوه توسط دارندگان بزرگ است که اغلب به عنوان “نهنگ” شناخته می‌شوند.
این توسعه چندین بینش و مزیت را ارائه می‌دهد. اول، استقلال از فعالیت صرافی‌ها، بلوغ بیت کوین را به عنوان یک طبقه دارایی نشان می‌دهد. این امر وابستگی بیت کوین به صرافی‌های متمرکز برای ارزش و نقدینگی را کاهش می‌دهد. این دارندگان بزرگ با نگهداری دارایی‌های خود در کیف پول‌های خصوصی به جای صرافی‌ها، تعهد بلندمدتی را به بیت‌کوین نشان می‌دهند که به نوبه خود باعث افزایش اعتماد در بازار می‌شود.
انباشت آشکار توسط دارندگان بزرگ نشان‌دهنده اعتقاد قوی به چشم‌انداز بیت کوین است. هنگامی که شرکت‌کنندگان بانفوذ بازار دارایی‌هایی را جمع می‌کنند، اغلب جرقه‌های مشابهی را در بین سرمایه‌گذاران کوچک‌تر ایجاد می‌کنند که در نهایت منجر به افزایش بالقوه قیمت می‌شود. با وجود دارندگان قابل‌توجهی که بیت کوین را جمع‌آوری می‌کنند، می‌توان آینده‌ای صعودی را برای این ارز دیجیتال پیش‌بینی کرد.
اما این برای کاربران روزمره بیت کوین چه معنایی دارد؟ این تغییر رفتار با افزودن به ثبات کلی شبکه بیت‌کوین، به نفع کاربران عادی است. وقتی بیت‌کوین‌های بیشتری به جای معامله‌گران کوتاه‌مدت توسط سرمایه‌گذاران بلندمدت نگهداری می‌شود، به کاهش نوسانات مرتبط با معاملات سوداگرانه کمک می‌کند. علاوه بر این، با کاهش وابستگی بیت‌کوین به صرافی‌ها، خطر هک‌های بزرگ، که یک نگرانی همیشگی در فضای کریپتو است نیز کاهش می‌یابد.
این روند همچنین با نگرش اساسی بیت کوین در «عدم تمرکز» همخوانی دارد. با نگهداری کمتر کوین‌ها در صرافی‌های متمرکز و نگهداری بیشتر در کیف پول‌های فردی، کنترل و مالکیت بیت‌کوین پراکنده‌تر می‌گردد که با اصل بنیادی ارزهای دیجیتال در تقویت مالکیت فردی، مطابقت بیشتری دارد.